Sakramenty święte powinny być przyjmowane w swojej własnej parafii. Jest nią – to ważne – parafia, w której mieszkamy przynajmniej od trzech miesięcy. Nie jest nią natomiast parafia, na terenie której ktoś jest zameldowany lub parafia, w której ktoś kiedyś mieszkał.

Co zrobić, kiedy ktoś chce przyjąć sakramenty w innej parafii poza miejscem obecnego zamieszkania, nawet jeśli do tej parafii poprzednio należał (np. jest to parafia w której się urodził, mieszkają jego rodzice lub mieszkał tam w młodości)?

Potrzeba mieć zgodę obecnego ks. proboszcza. Zgodę na przyjęcie sakramentów poza parafią własną w innej parafii wydaje zatem ks. proboszcz obecnego miejsca zamieszkania. Dotyczy to wszystkich sakramentów – chrztu św., pierwszej spowiedzi i Komunii świętej, bierzmowania i sakramentu, jak również w przypadku pogrzebu. Zgodę uzyskuje się poprzez zgłoszenie się do kancelarii parafialnej.

Chrzest Święty

KATECHEZA PRZEDCHRZCIELNA :

• Termin katechezy ustalają rodzice dziecka do chrztu indywidualnie z ks. Proboszczem

Rodzice chrzestni - wymagania:

• Co jest potrzebne, żeby być chrzestną / chrzestnym?

1. Być o to poproszonym przez rodziców dziecka lub osobę dorosłą przyjmującą chrzest
2. Mieć ukończone przynajmniej 16 lat
3. Mieć przyjęte 3. sakramenty święte: chrzest, Eucharystię, bierzmowanie
4. Być osobą wierzącą - praktykującą czyli systematycznie uczęszczającą na niedzielne msze św. i spowiadającą się systematycznie
   • Uwaga! Jeżeli chrzestna/chrzestny mieszka na terenie innej parafii musi dostarczyć zaświadczenie, że może być chrzestną/chrzestnym czyli że spełnia powyższe wymagania. Zaświadczenie wydaje parafia miejsca obecnego zamieszkania czyli tam, gdzie mieszka dana osoba przynajmniej trzy miesiące (nie jest to parafia na terenie której jest się zameldowanym). Zaświadczenie wydawane jest na podstawie informacji w tzw. kartotece parafialnej uzupełnianej na bieżąco najczęściej w czasie kolędy
5. Należy odbyć spowiedź świętą (w dowolnej parafii na całym świecie)
   • potwierdzeniem tego jest posiadanie podpisanego zaświadczenie od spowiednika

• (Dla jasności) Kto nie może być chrzestną/ chrzestnym?

1. Kto jest spokrewniony z dzieckiem w linii prostej
2. Kto jest obłożony karą kościelną
3. Kto jest osobą niewierzącą lub niepraktykującą czyli nie uczęszcza na Mszę świętą i nie przystępuje do sakramentu pokuty
4. Kto żyje w tzw. trwałej okazji do grzechu, np. w związku niesakramentalnym czyli bez ślubu kościelnego
5. Młodzież szkoły średniej niechodząca na religię, nawet jeżeli przyjęła sakrament bierzmowania.

Spowiedź Święta

Grzech osłabia lub całkowicie zrywa naszą więź z Bogiem i z Kościołem. Sakrament pokuty jest sposobem odnowienia tej więzi. Jest to możliwe dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, który na krzyżu zgładził nasze grzechy.

Aby powrót do Boga rzeczywiście się dokonał, niezbędne jest spełnienie pięciu warunków:

PRZEBIEG SAKRAMENTU POKUTY

1. Rachunek sumienia

Poddajemy wewnętrznej ocenie nasze myśli, słowa i czyny z czasu od ostatniej spowiedzi lub dłuższego. Staramy się w świetle sumienia spojrzeć na swoje obowiązki wobec Boga i drugiego człowieka. Pomagają nam w tym przykazania Boże i kościelne, lista siedmiu grzechów głównych itp. Warto uświadomić sobie nie tylko fakt poszczególnych grzechów, ale także ich przyczyny oraz skutki naszego postępowania.
Cenną pomocą są gotowe teksty rachunków sumienia. Musimy jednak pamiętać o wyborze rachunku odpowiedniego dla naszego wieku i stanu.

2. Żal za grzechy Widząc swoje wykroczenia przeciwko Bożym przykazaniom uznajemy je za rzeczywiście złe. Dokonuje się to przez stwierdzenie ich złych skutków, dostrzeżenie krzywdy wyrządzonej sobie i bliźnim oraz zniewagi wobec Boga. Lub przynajmniej przez uznanie autorytetu Kościoła, który na podstawie nauki Ewangelii pewne czyny określa jako złe i grzeszne.
Żal jest prawdziwy, gdy prowadzi do odrzucenia wszystkich grzechów z miłości do Boga lub przynajmniej z obawy przed Bożą karą.

3. Postanowienie poprawy Postanawiamy nie popełniać już więcej grzechów, które przypomnieliśmy sobie w rachunku sumienia, oraz unikać okazji do grzechu. Warto konkretyzować swoją wolę poprawy przez podejmowanie szczegółowych postanowień pracy nad określonymi wadami. Jeśli jakiś grzech jest dla nas nałogiem, bierzemy pod uwagę, że całkowite zerwanie z nim może być niemożliwe. Jednak w ramach postanowienia podejmujemy konkretne kroki dla ograniczenia popełniania tego grzechu. Jednocześnie modlimy się o Bożą pomoc w zupełnym uwolnieniu się od niego. Postanowienie to nie tylko wola, ale także czyny. Nie ma szczerego postanowienia poprawy osoba, która nie podporządkowuje mu swojego życia. (Np. ktoś, kto spowiada się z grzechu cudzołóstwa, a jednocześnie trwa w związku cudzołożnym i nie zamierza go zerwać, nie ma prawdziwego postanowienia poprawy i nie może uzyskać rozgrzeszenia).

4. Spowiedź jest formalnym przypieczętowaniem naszego aktu nawrócenia i skorzystaniem z mocy odpuszczania grzechów powierzonej przez Boga Kościołowi. Trzeba pamiętać, że bez szczerego żalu, szczerego postanowienia poprawy i szczerego wyznania grzechów, spowiedź jest nieważna, niezależnie od słów wypowiedzianych przez kapłana. Odpuszczenia grzechów dokonuje bowiem sam Bóg, który zna nasze sumienie i wie, czy nawracamy się do Niego, czy nie. Jesteśmy zobowiązani do wyznania wszystkich grzechów ciężkich i ich liczby. Należy także podać okoliczności, które mogły sprawić, że jakiś grzech w danej sytuacji stał się cięższy lub lżejszy. Możemy też wyznać grzechy powszednie, zwłaszcza takie, które najczęściej się powtarzają lub najbardziej wpływają na nasze życie.

5. Zadośćuczynienie Pokuta wyznaczona przez spowiednika nie jest karą za grzechy, ani odliczoną „ceną”. Raczej należy ją traktować jako „lekarstwo duszy”. Jest kolejnym krokiem w naszym powrocie do Boga; ma nam pomóc w wyrażeniu skruchy i umocnić postanowienie poprawy. Należy wypełnić ją jak najszybciej po spowiedzi, okazując w ten sposób posłuszeństwo i wolę współpracy z łaską Bożą.
Jeśli zdarzy się zapomnieć, jaka była zadana pokuta, należy odmówić inną modlitwę i wyznać to na następnej spowiedzi. Jeżeli z jakichś powodów do kolejnej spowiedzi w ogóle nie odmówiliśmy pokuty, należy powiedzieć o tym spowiednikowi i dopełnić tego obowiązku później.
Zadośćuczynienie to także naprawienie szkód, jakie wyrządziliśmy poprzez swój grzech. Najprostszym przykładem jest tutaj zwrócenie rzeczy skradzionej. Jeśli nie da się tego uczynić w tak bezpośredni sposób, warto zastanowić się, jakim dobrem moglibyśmy wynagrodzić wyrządzone zło. (Np. jeśli spowiadamy się z grzechu oszczerstwa, należy, jeśli to możliwe, odwołać rzucone oszczerstwo; jeśli naszym grzechem było obmawianie jakiejś osoby, zadośćuczynieniem może być mówienie dobrych rzeczy na jej temat).

Komunia Święta

WYKAZ POTRZEBNYCH DOKUMENTÓW:

• metryka chrztu dziecka

Przygotowanie DZIECI do pierwszej spowiedzi i Komunii św. odbywa się w ramach:

a) katechezy domowej i prowadzą ją rodzice

b) katechezy szkolnej i prowadzą je katecheci.

Poza tym:

a) raz w miesiącu, w niedziele, w ramach mszy św. o godz.11.15, odbywają się spotkania modlitewne w kościele  w których uczestniczą dzieci z rodzicami.

b) katechezy dla rodziców -.

Bierzmowanie

Sakrament bierzmowania jest udzielany:

a) standardowo młodzieży chcącej go przyjąć pod koniec klasy ósmej. Poprzedza go rok wstępny w kl. 6-ch (na katechezie szkolnej) i dwuletni okres przygotowawczy obejmujący katechezę przy-parafialną dla klas 7-ch i 8-ch.

b) młodzieży starszej i dorosłym - osoby te chcąc przyjąć sakrament bierzmowania zgłaszają się do kancelarii parafialnej i kierowane są na podobne przygotowanie prowadzone przez naszą diecezję

Przygotowanie indywidualne i wspólnotowe:

Stałym przygotowaniem wszystkich kandydatów do bierzmowania i ich bliskich jest:

- codzienna modlitwa osobista i rodzinna

- systematyczne korzystanie z sakramentów:

a) z comiesięcznej spowiedzi

b) w niedziele i święta pełne uczestnictwo we Mszy św., tj. z przyjęciem (1) Słowa Bożego do swego serca i (2) z przyjęciem Komunii św. Zapraszamy zwłaszcza na Mszę św. w kościele parafialnym o godz. 11.15(tzw. "młodzieżową"), która dedykowana jest również kandydatom do bierzmowania.

- raz w miesiącu odbywają się spotkania modlitewne w kościele parafialnym w ramach Mszy św. o godz. 18.00, w których uczestniczą młodzież z rodzicami animując taką Mszę św.

c) spotkania formacyjne:

- dla młodzieży: katecheza szkolna (w swojej klasie) i przyparafialna (w grupach)

- dla rodziców - konferencja (katecheza) przyparafialna czyli katecheza dla dorosłych mająca im przypomnieć, że są pierwszymi wychowawcami w wierze swoich dzieci oraz pogłębić formację duchową.

Namaszczenie Chorych

Ludzie chorzy potrzebują oprócz troski medycznej także troski duchowej. To na domownikach, wśród których mieszka ktoś chory, spoczywa odpowiedzialność, aby mogli oni w każdy pierwszy piątek albo pierwszą sobotę miesiąca korzystać z Komunii świętej oraz ewentualnie spowiedzi św. i sakramentu chorych. Wtedy bowiem księża zwyczajowo udają się z posługą sakramentalną do chorych. Z sakramentem namaszczenia chorych nie czekajmy aż będzie za późno próbując tłumaczyć to później rzekomą troską o chorego. Ten sakrament jest dla poważnie chorych i nie oznacza śmierci. Jest to sakrament dla żywych. Nigdy nie wolno udzielać go człowiekowi zmarłemu.

Przed wielkimi świętami, jak również w nagłych przypadkach pogorszenia się zdrowia lub niebezpieczeństwa śmierci, należy wezwać kapłana telefonicznie lub osobiście, aby przyjść choremu z pomocą. Albowiem sakramenty, w tym sakrament chorych, są po to, aby pomóc ludzkiej duszy, ale także ludzkiemu ciału. Na sumieniu domowników spoczywa odpowiedzialność za to, aby człowiek chory mógł skorzystać ze spowiedzi i Komunii świętej przynajmniej przed Świętami: Bożym Narodzeniem czy Wielkanocą. Wystarczy zgłosić ten fakt w zakrystii czy kancelarii parafialnej. Jeżeli jest to możliwe to chorego można przywieźć do kościoła.

W przypadku niebezpieczeństwa śmierci lub agonii należy jak najszybciej wezwać kapłana z wiatykiem, aby przygotować zmarłego na przejście do wieczności.

Pogrzeb katolicki

FORMALNOŚCI ZWIĄZANE Z POGRZEBEM KATOLICKIM

• zgłoszenie faktu śmierci osoby będącej parafianinem przez członka rodziny
• przedstawienie do wglądu Aktu Zgonu i wpisanie danych do Księgi Zmarłych
• pozostawienie w kancelarii parafialnej dokumentu oznaczonego dla zarządcy cmentarza
• uzgodnienie miejsca pochówku na cmentarzu parafialnym
• skontaktowanie się z grabarzem w celu wykopania grobu

W przypadku osoby będącej z innej parafii, należy przedstawić zgodę z parafii, na terenie której mieszkała osoba zmarła.

Zmarły potrzebuje w pierwszym rzędzie modlitwy. Dlatego po śmierci polecamy osobę zmarłą Bogu modląc się, aby mogła jak najszybciej oglądać niebo.

1. Formalności zaczynamy od uzyskania aktu zgonu w Urzędzie Stanu Cywilnego, gdzie udajemy się z Kartą zgonu wystawioną przez lekarza.
2. Po uzyskaniu dokumentu USC potrzeba zarezerwować za pośrednictwem firmy pogrzebowej miejsce na cmentarzu. W przypadku kiedy posiada się grobowiec należy z zarządem danego cmentarza (w przypadku cmentarzy parafialnych jest to urząd parafialny) ustalić termin pogrzebu.
3. Jeśli rodzina chce pochować zmarłego poza parafią miejsca zamieszkania potrzebna będzie pisemna zgoda własnego ks. proboszcza miejsca zamieszkania.
4. Zgłaszając śmierć kogoś bliskiego w kancelarii parafialnej dostarczamy akt zgonu wydany przez USC, dane nt. miejsca i godziny pogrzebu z firmy pogrzebowej oraz potwierdzoną informację o przyjęciu sakramentu namaszczenia chorych wystawioną przez ks. kapelana szpitala albo innego kapłana. Należy pamiętać, że kapelan udziela tego sakramentu w szpitalu tylko na prośbę chorego lub rodziny. W przypadku osoby umierającej to tylko rodzina może o to zadbać.

Sakrament małżeństwa

FORMALNOŚCI

1. Termin ślubu trzeba zarezerwować w kancelarii parafialnej, najlepiej z dużym wyprzedzeniem. Zwyczajnym miejscem zawierania małżeństwa jest parafia zarówno narzeczonej, jak i narzeczonego.
2. Jeżeli planujemy ślub w innej parafii lub kościele rektorskim / np. sanktuarium / należy wszystkie formalności załatwić w parafii narzeczonej lub narzeczonego i poprosić o licencję do ślubu w innym kościele, albo poprosić o pozwolenie na załatwienie wszystkich formalności przedślubnych w miejscu gdzie planujemy zawrzeć  sakrament małżeństwa.
3. Należy zaplanować udział w kursie przedmałżeńskim, który może potrwać kilka tygodni (patrz niżej).
4. Kilka miesięcy (nie więcej niż pół roku) przed ślubem należy udać się do urzędu stanu cywilnego i pobrać zaświadczenie o braku przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa. Ten dokument jest ważny przez sześć miesięcy.
5. Narzeczeni przychodzą do kancelarii parafialnej (w parafii ślubu), mając ze sobą:
   • dokumenty z USC
   • świadectwa chrztu i bierzmowania (jeśli chrzest był udzielany w innej parafii) – ważne są przez sześć miesięcy
   • zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego (lub że ten kurs trwa)
     Następuje spisanie tzw. protokołu przedmałżeńskiego i wpisanie narzeczonych do księgi zapowiedzi przedślubnych. Te zapowiedzi zostaną podane do publicznej wiadomości w najbliższe dwie niedziele. Ksiądz wydaje także prośbę o wygłoszenie zapowiedzi w parafii drugiego z narzeczonych.
6. Po wygłoszeniu zapowiedzi i odebraniu stosownego zaświadczenia z drugiej parafii należy je dostarczyć do kancelarii parafialnej. Przy tej okazji podajemy też dane świadków: nazwisko, wiek, dokładny adres.
7. W odpowiednim czasie narzeczeni dwa razy przystępują do spowiedzi (zazwyczaj: po zgłoszeniu zapowiedzi i w ostatnich dniach przed ślubem). Należy na początku powiedzieć spowiednikowi, że jest to spowiedź przedślubna, a po spowiedzi poprosić o podpis.
8. Narzeczeni i świadkowie przychodzą do zakrystii na 15 minut przed rozpoczęciem Mszy ślubnej, aby podpisać dokumenty kościelne i cywilne.
9. W ciągu kolejnych pięciu dni parafia ślubu powiadamia USC o zawartym małżeństwie, które wtedy uzyskuje skutki cywilno-prawne. Wysyła także zawiadomienie o zawartym małżeństwie do parafii chrztu narzeczonych, aby dokonać adnotacji w aktach chrztu.

WAŻNE KWESTIE DOT. ORGANIZACJI CEREMONII ŚLUBNEJ

• W sprawie oprawy muzycznej należy skontaktować się z parafialnym organistą. Jeśli narzeczeni chcą zaangażować dodatkowych wokalistów lub instrumentalistów, są zobowiązani uzgodnić to wcześniej z księdzem w kancelarii oraz organistą.
  Ślub kościelny jest celebracją liturgiczną i jego oprawa muzyczna (repertuar i dobór instrumentów) musi być zgodna z prawem liturgicznym Kościoła.
• Fotograf i kamerzysta (po jednym) przed rozpoczęciem liturgii powinni przyjść do zakrystii, żeby uzgodnić z księdzem zasady pracy. Także oni muszą pamiętać, że uczestniczą w obrzędach religijnych oraz uszanować sakralność miejsca. Zgodnie z przepisami fotograf musi posiadać uprawnienia do wykonywania pracy w czasie celebracji liturgicznych wydawane przez instytucje kościelne.